Stille krachten

Ze moet drie weken weg, ver weg. In de week ervoor afgesproken om nog even bij ons of bij haar te eten op de dag voor vertrek. Op die dag blijkt alles toch anders te lopen en voor eten of een persoonlijk afscheid is eigenlijk geen tijd. Het wordt telefonisch. Geen probleem, het is zoals het is.

“Maar toch…” denk ik, “…stel je voor dat er iets gebeurt”. Want: “Nooit de deur uitgaan zonder een zoen!”, zei onze moeder altijd. Een uurtje na dat telefoongesprek  kwam het volgende telefoontje: “Ik heb me net buitengesloten. Wil je met jouw sleutel even langskomen?”.

En zo kwam het toch goed.

🙂

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven