Uitleg WoW.
“Neemt u daar maar even plaats”, zegt de portier en hij wijst naar de drie blauwe stoeltjes die naast elkaar staan. Ik wacht al tien minuten als ineens uit het niets iemand achter me staat en zegt: “U bent mevrouw SmaRts? ”. Ik knik en sta op. “Loopt u maar met mij mee” en braaf volg ik de mevrouw die me aansprak. We nemen plaats in een hokje van drie bij twee dat volledig afsluit. Heel even overvalt me een gevoel van claustrofobie, maar ik onderdruk het door diep adem te halen. “Vertelt u me maar wat u in de toekomst met uw opleiding wilt doen”, opent zij haar ingestudeerde openingszin.
Dus ik begin te vertellen. Ik vertel haar over mensen en papieren, over concurrentie op de arbeidsmarkt, over HRM, over coachen van mensen, over competenties en ontwikkelingen en over Baas die eigenwijs is, maar nog steeds zoveel goeds biedt, dat ik er eigenlijk niet weg wil. En zo uniek als mijn verhaal is, zo snel heeft ze er eenheidsworst van gemaakt door te zeggen dat ze dan toch wil dat ik een testje doe. Ze ratelt haar standaard-riedeltje en ik vertrek met een test en een afspraak voor over twee weken. En ineens weet ik ook wat ik niét wil met die opleiding: het werk dat zij doet.
