Dag 13 van 500 kilometer door Nederland

Het langste natuurpad van Nederland: het Roots Natuurpad. Lang verhaal kort: bijna 500 kilometer in 19 dagen. Een feuilleton in tig delen. Dit is deel 13.

De gelopen route van dag 13: Hoenderloo – Oosterbeek 27,6 km
Hoenderloo

Door onze gastheer werden we getrakteerd op een supergoed ontbijt. En meer dan dat. we kregen zelfs brood voor onderweg mee. Helemaal top. Natuurlijk schreven we dankwoorden in het gastenboek en lieten we een Hiking Sisters Badge achter. Wat een ontzettend goed adres dit. Maar aan als komt een eind. Ook aan dit mooie verblijf. Dus huppelen, rugzak gepakt en we gingen weer op pad. Vandaag zou voor een groot deel in het teken staan van Nationaal Park de Hoge Veluwe. Zuslief was er nog niet eerder geweest. Yeah! Dit kon van haar lijstje geschrapt. Ons einddoel van vandaag lag net buiten Oosterbeek: Hotel de Bilderberg. Niet zo’n heel lange afstand: iets van 23 km. Het was eerste Pinksterdag. En het was opnieuw buiig weer.

Nationaal park de Hoge Veluwe

We pakten onze route weer op net buiten Hoenderloo. We kruisten het Trekvogelpad (LAW 2) en vervolgden onze weg over het Veluwe Zwerfpad. De Veluwe is prachtig. Ook als het regent. Wel is het lastiger om de in het boekje beloofde Edelherten, een van de 200 moeflons of zandhagedissen te vinden bij zulk slecht weer.

De Hoge Veluwe is in 1909 gesticht door het echtpaar Helene Müller en Anton Kröller. Het 54m2 grote privé park deed dienst als jachtdomein en daartoe werden edelherten, zwijnen, moeflons en zelfs enige tijd kangoeroes (!) uitgezet. In 1935 werd het terrein staatsbezit, later nationaal park. De kunstcollectie van het echtpaar wordt beheerd door het Kröller-Müller museum.

We liepen met het Deelensche Veld aan ons linkerhand. Heel even maakten we een uitstapje over het vlonderpad en keken uit over de Deelensche Wasch. Ondanks de regen was het geweldig mooi. Wel stil, er waren niet veel mensen op de been terwijl het toch eerste Pinksterdag is. Zat iedereen in de kerk? Langzaam maar zeker verdween de regen. Het regenjack kon uit. De ondergrond was heerlijk zacht; het voordeel van natte onverharde paden. Aangekomen bij Theehuis de Kemperberg bleken er inderdaad wat mensen en het zonnetje komt voorzichtig tevoorschijn. We deden er een bak koffie en een sanitaire stop. Een half uurtje later pakten we de draad weer op en liepen het park uit. Bij Landgoed Groot Wansborn was een speurtocht te paard gaande. Daar hebben we even staan kletsen met de dames van de jury. En even later hielden we even stop bij het eerste Nederlandse slachtoffer van de luchtvaart: Clement van Maasdijk (1910).

Clément Guillaume Jean van Maasdijk (Den Haag, 9 augustus 1885 – Schaarsbergen, 27 augustus 1910) was een Nederlandse vliegenier en luchtvaartpionier. Hij was de eerste Nederlander die omkwam bij een vliegtuigongeluk. Clément van Maasdijk begon zijn luchtvaartcarrière nadat hij de Franse vliegenier Lefèbvre een demonstratie zag doen boven Den Haag. Van 14 tot 18 augustus gaf Van Maasdijk een drietal minder geslaagde demonstraties op het Hanenburg in Den Haag. De sterke wind hield hem, naar eigen zeggen, aan de grond. Van 28 tot en 31 augustus 1910 was er een vliegweek georganiseerd in Arnhem waar Van Maasdijk ook een demonstratie zou geven. Hij gaf de avond voor aanvang een korte demonstratie voor zijn verloofde Jeanne Ladenius, het organisatiecomité en enkele monteurs. Bij het vierde rondje ging het mis; hij stortte met zijn Sommer neer op de Warnsbornse heide en werd geplet door de motor. Van Maasdijk werd onder grote belangstelling begraven op begraafplaats Moscowa in Arnhem. Op de locatie van het ongeluk op de Warnsbornse heide in Schaarsbergen staat een gedenksteen met plaquette (bron: Wikipedia).

In Schaarsbergen bleek dat nu het wat droger werd er meer mensen op pad waren. Bij Hotel Groot Wansborn wilden we pauzeren, maar konden ternauwernood een tafeltje krijgen, zo druk was het er. We namen niet meer dan een bak koffie. Het was er veel te druk voor ons doen 🙂 Tijd om weer verder te gaan.

Landgoed Lichtenbeek

We naderden landgoed Lichtenbeek. Met een statige poort en ingang. Bovendien een zeer indrukwekkend gebouw. Het pad leek over het landgoed te lopen en even twijfelden we. Is dit geen privé terrein? Nog even op de route kijken en ja, die ging over dit stuk grond. Maar terwijl wij ons afvroegen of we hier mochten lopen, ging er boven ons een raam open en een meneer riep uit het raam: “Ja, de route gaat zo, jullie moeten rechtdoor lopen!’ We raakten aan de praat. Meneer bleek een kunstenaar in zijn atelier. Of we wellicht even in zijn atelier wilden kijken? Joh, waarom niet. We hadden tijd zat en dit soort onverwachte ontmoetingen zijn de kers op de wandeltaart. Wij naar binnen en naar boven. Nu ben ik in heel wat musea geweest en zijn stillevens met de koffiekan kende ik zeker. Maar dat daar deze kunstenaar, Klaas Gubbels, bij hoorde, die kennis had ik niet paraat. Wát een geweldige ontmoeting! We hebben onderuit gekletst. Hij wilde weten waar we vandaan kwamen, vertelde dat hij een vriend had in Dordrecht, sprak over zijn jeugd in Rotterdam en over zijn over zijn kunstenaarsvrienden, waarvan sommigen in Frankrijk zijn gaan wonen, maar hij Nederland niet kon verlaten. De ‘ruil’-kunst die er van zijn vrienden hing was uniek en zeer waardevol. Maar ook zijn eigen kunst: de koffiekan in alle denkbare variaties: geschilderd, getekend, in glas, in metaal als sculptuur, in 3d. We kregen een gesigneerd aandenken van hem. Onder veel gezwaai verlieten we zijn atelier en het landgoed. Het hoofd vol van deze geweldige ervaring.

Hotel de Bilderberg & uit eten bij trail angel

Na het verlaten van Klaas en het Landgoed was het nog zo’n 4 kilometer naar Hotel de Bilderberg, ons einddoel voor die dag. Eerst nog het Airborne Memorial. Toen door naar het hotel. Ingecheckt, kamer gezocht, zooi neergezet en gewassen. Voor eten werd gezorgd. De praktijkbegeleidster van de opleiding van Zuslief, Miriam, kwam ons halen voor het diner en zou ons ook weer terugbrengen. Ook weer zo lief! Het was een gezellige avond. Terug in het hotel nog even gezoomd met onze vrienden van de TGO Challenge: Martha, Phil en Mark. Ook dit was weer een natte, maar prachtige dag!

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Scroll naar boven